Radomska nekropolia posiada również swoich fundatorów i opiekunów, wśród nich są:
– Wojciech Łodwigowski pierwszy ofiarodawca 2 mórg ziemi pod nowozakładany cmentarz,
– obywatel i ogrodnik radomski Jakubiński, który bezpłatnie przewodniczył pracom przy urządzaniu cmentarza w latach 1888 – 1891,
– obywatel radomski Zdziński, który ofiarował kawałek gruntu na wyrównanie drogi łączącej cmentarz z „szosą starokrakowską”,
– Konstanty Mirecki, społecznik i filantrop, członek Dozoru Kościelnego przeznaczył znaczne sumy na zakup nowych gruntów pod kolejne powiększenie cmentarza,
– Konstanty Luboński, prezes Towarzystwa Dobroczynności i członek Dozoru Kościelnego zajmował się pracami porządkującymi cmentarz, opisał wszystkie pomniki, epitafia i napisy (łącznie ok. 1600), znajdujące się na grobowcach. Napisał obszerną monografię cmentarza, którą opublikowała „Gazeta Radomska” w 1891 roku,
– Jan Luboński, syn Konstantego, kontynuował prace swojego Ojca. Poświęcił opisywanej nekropolii rozdział w swojej Monografii historycznej miasta Radomia,
– ks. Józef Satryan, proboszcz farny. Włożył wiele wysiłku przy uporządkowaniu cmentarza w pierwszych latach jego istnienia np. obmurowanie, lokowanie pochówków w kwaterach,
– ks. Jan Kanty Grzybowski, wikariusz farny. Z jego inicjatywy i pod jego nadzorem doszło do poszerzenia cmentarza w latach 1852 – 1856. Wybrukowano drogę prowadzącą w kierunku cmentarza, na jego polecenie M. Bayer sporządził pierwszy (w historii nekropolii) plan cmentarza,
– Grodziński Adam, działacz społeczny w latach 1974 – 1976 przeprowadził dokumentację oraz rejestrację zabytkowych nagrobków na omawianym cmentarzu, był społecznym opiekunem tego cmentarza.
W 1995 roku powstał Społeczny Komitet Ochrony Zabytków Cmentarza w Radomiu. Jego celem statutowym jest kontynuacja prac dokumentacyjnych, renowacyjnych, konserwatorskich i badawczych związanych z tym obiektem.
Informacje zaczerpnięto za zgodą autora z pracy magistersko-licencjackiej ks. Janusza Stanka „Cmentarz rzymskokatolickiej parafii św. Jana Chrzciciela w Radomiu jako miejsce kultu chrześcijańskiego”, Lublin 1999.